نگرش معلمان زبان خارجه مقطع متوسطه اول نسبت به رویکرد ارتباطی آموزش زبان

رویکرد ارتباطی آموزش زبان در ایران اجرا نمی شد تا اینکه وزارت آموزش و پرورش تیم تجدید نظری را به منظور توسعه برنامه آموزشی و رئوس مطالب گماشت تا به حل مشکلات موجود در آموزش زبان، بهبود تمرینات درسی زبان، افزایش توانش ارتباطی دانش آموزان و در کل ایجاد تغییرات اساسی در نظام آموزش زبان بپردازد. رئوس مطالب جدیدی که در سال 2013 تدوین شد تاکید بر استفاده از زبان برای هدف برقراری ارتباط داشت. تاکید زیاد بر استفاده واقعی از زبان برای هدف برقراری ارتباط تحولی در نظام آموزش زبان در ایران بود. هدف این تحقیق، بررسی نگرش معلمان زبان خارجه متوسطه اول نسبت به رویکرد ارتباطی آموزش زبان در ایران می باشد. شرکت کنندگان این تحقیق 154 معلمان زبان خارجه مقطع متوسطه اول در استان مازندران می باشند. ابزار اصلی جمع آوری داده در تحقیق حاضر پرسشنامه می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که نگرش معلمان نسبت به فعالیت های ارتباطی و رویکرد ارتباطی آموزش زبان با فعالیت های گزاش شده از سوی آنان مطابقت داشته است. مغایرت هایی نیز بین نگرش معلمان و کارکرد عملی آنان وجود داشته است. این مغایرت ها نه تنها به دلیل برداشت اشتباه معلمان از رویکرد ارتباطی آموزش زبان یا دامنه ی اطلاعات محدود آن ها از رویکرد ارتباطی آموزش زبان بوده بلکه به خاطر دلایلی از قبیل تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس، فقدان کلاس های مجهز به امکانات آموزشی، عدم حمایت از سوی مدیران، عدم آموزش کاربردی در رویکرد ارتباطی آموزش زبان می باشد.